"Ang Pusa at Ang Daga"

[Isang Pabula]

"ANG PUSA AT ANG DAGA"

ni Donata B. Sebastian

          Hindi dating magkagalit ang pusa at ang daga noong araw. Magiliw silang nagbabatian pag silay nagkakasalubong. Hindi gaya ngayon na hinahabol ng pusa ang daga pag sila'y nagkikita.

          Isang umaga ay napansin ng inang pusa na nilalagnat ang kuting na kaniyang kaisa-isang anak. Sa pakiwari ng inang pusa ay may-kabigatan ang pakiramdam ng anak kaya't dapat tumawag ng manggagamot. Matapos na makapaghanda ng pagkain, ang inang pusa ay tumungo sa bahay ng inang daga na kaniyang kaibigan.



          "Magandang umaga, kaibigan," ang bati ng inang pusa.
          "Magandang umaga naman. Aba, kaibigan, maagang-maaga ka!" ang salubong ng inang daga.

          "Oo nga. Paano'y nilalagnat ang anak kong si Kuting. Tatawag ako sa doktor, nguni't wala akong mapag-iiwanan sa kaniya. Maaari bang doon na muna kayo sa amin ng iyong anak na si Bubuwithabang hindi pa ako dumarating?"

          "Iyon lamang pala !. Ako'y nakalaang tumulong sa iyong pangangailangan."

Noon din ay ginising ng inang daga ang kaniyang anak na si Bubuwit.

          "Gumising ka na anak. Dadalawin natin si Kuting"
          "Ayaw ko pang bumangon. Inaantok pa ako"
          "May pagkain doon," ang gayak ng ina sa anak.
          "Masarap daw ang pagkaing inihanda ng ina ni  Kuting."

Nang marinig ni Bubuwit ang masarap na pagkain ay agad nang bumangon at humandang sumama sa kaniyang ina.
Si Kuting ay tawag nang tawag sa kaniyang ina nang ang tatlo'y dumating sa bahay.

          "Narito ako, anak," ang masuyong aliw ng inang pusa sa naglalambing na anak. "Aalis muna ako sandali upang tumawag ng maggagamot."

          "Wala akong kasama rito. Huwag mo akong iwan."
At umiyak ang may sakit na si Kuting.

Magiliw na niyapos ng inang pusa si Kuting. "Narito si Bubuwit at ang kaniyang ina. Maiiwan sila rito habang ako'y wala. Maglaru-laro kayo ni Bubuwit at nang ikaw ay malibang," ang aliw ng ina.

           "Ayaw ko kay Bubuwit. Siya ay magnanakaw," ang tutol ni Kuting.
           "Ssss ! Masama iyon," ang saway nang inang pusa. "Huwag kang magsasalita ng ganoon."

Sa wakas ay nahimok na rin si Kuting kaya't pumayag nang paiwan. Hindi pa nalalayo ang inang pusa ay  naidlip nang muli si Kuting.

Ang malikot namang si Bubuwit ay tumungo agad sa kusina. Maraming lutong pagkain siyang nakita. At saka may gatas, tinapay, at itlog. May mainit na lugaw na para kay Kuting marahil.

          "Nanay! Nanay!" ang masiglang tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo ! Tingnan mo !"

Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng makita ang kaysarap na pagkain. Nakaramdam siya ng gutom kaya't noon din ay ininom ang kalahating basong gatas. Ang kalahati'y iinira sa anak na si Bubuwit.

          "Masarap ang itlog!" ang wika ni Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-pinggan.
          "Masarap din ang tinapay na iyon!" ang wika ng inang daga. Inubos ng dalawa ang lahat ng pagkain, pati lugaw. Busog na busog ang mag-ina. Maingay ang mag-ina kaya't naising si Kuting. Kahit na mabigat ang katawan dahil sa matinding lagnat ay nag-inut-inot na ring tumungo sa kusina. Nakita niya na naubos ng dalawa ang lahat ng pagkain.

          "Matatakaw ! Matatakaw !" ang sigaw ni Kuting sa mag-ina.

Nagulat ang dalawa. Si Bubuwit ay nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si Bubuwit sa may-sakit na si Kuting at kinagat iyon sa paa. Lumaban naman si Kuting at kinalmot si Bubuwit. Nakita ng inang daga na nadaraig ang kaniyang anak.  Sumugod siya at dagli niyang kinagat si Kuting.

Pagkatapos ay madaling tumakas ang mag-inang daga.  Sila'y takot na takot. Humukay sila ng malalim na lungga at doon sila nagtago.

Tahimik sa bahay ng dumating ang inang pusa. Siya ay malungkot na malungkot pagka't hindi siya nakasundo ng manggagamot.  Pumanhik siya.  Wala si Kuting sa banig.

          "Kuting, Kuting!" ang malakas na tawag niya.  "Saan ka naroroon?"  Nang ilingap niya ang kaniyang paningin sa may kusina, nakita niya ang anak na nakaratay.

          "kuting, aking anak!" ang pataghoy na tawag ng ina nang makitang maraming sugat at hindi humihinga ang kaawa-awang anak. Marahang nilinis ng ina ang mga sugat ng anak.  Maya-maya ay nakapagsalita kahit paano si Kuting at isinalaysay sa ina ang mga nagyari. Galit na di-gagayon ang alab sa puso ng ina.  Matapos mapagyaman ang anak na halos panawan ng hininga, ang inang pusa ay umalis upang paghanapin kahit sa dulo ng daigdig ang taksil na mag-inang daga.

Nakita ng inang pusa ang kahuhukay na lungga. Naghihiyaw na tinawag ang itinuring niyang kaibigang hindi naging karapat-dapat sa pagtitiwala niya.

          "Daga ! Daga ! Lumabas ka!"  ang galit na galit na sigaw ng pusa.

Narinig ng mag-inang daga ang malakas na hiyaw ng inang pusa, nguni't hindi sila lumabas sa lungga.
Noon din ay tinawag na lahat ng inang pusa ang kaniyang mga kamag-anak at ibinalita ang ginawa ng mag-inang daga sa kaniyang si Kuting.

          "Hanapin natin sila," ang pagalit na wika ng isang pusang lalaki.  "Sasama ba kayo?"

          "Oo ! Sasama kami." ang sabay-sabay na sagot ng ibang mga pusa.  Alam na nila ang gagawin.

Nalaman din pala ng mag-inang daga ang balak ng mga pusa. Dahil sa malaking takot nila, itinuloy nila ang nahukay na lungga hanggang sa makalabas sila sa isang dakong lingid sa kaalaman ng mga pusa.

Patuloy ang paghahanap ng mga pusa. Nang lumaki si Kuting ay kasama na siya sa paghahanap. At patuloy . . . patuloy ang paghahanap ng mga pusa sa kinapopootang daga.


Pagpapahalaga sa Pabula:

1.Bakit nakiusap ang inang pusa na dumuon na muna sa kanila ang mag-inang daga?
2. Bakit nag-away si Kuting at si Daga?  Ano ang naging wakas ng pag-aaway? Bakit?
3.Isalaysay ang nasaksihang ikinapoot ng inang pusa sa mag-inang daga.
4.Ano ang ginawa ng inang pusa upang makapaghiganti?  Bakit hinahabol ng mga pusa ang alin mang dagang kanilang makita?